Het is nu twintig jaar geleden dat Tom Bade zijn eerste lezing hield over het thema natuur en economie. Dat was op uitnodiging van Jan Habets van Plant Pblicity Holland ter voorbereiding op de Floriade. De lezing was een groot succes, vanwege de volledig nieuwe invalshoek. Op 2 maart jl. heeft Tom in West-Zaan wederom een lezing gegeven over hetzelfde onderwerp, met zelfs nog grotendeels dezelfde foto’s. Daaruit kan allereerst worden opgemerkt dat het thema nog actueel is. Maar we moeten ook eerlijk zijn: een deel van de lessen over duurzamer financiering van natuur en landschap is nog niet overgenomen.
In West-Zaan ging het bijvoorbeeld over de vraag waarom een deel van de waarde van huizen in en nabij natuurgebieden – die duidelijk hun waarde ontlenen aan deze ligging – niet wordt aangewend voor het beheer van diezelfde natuurgebieden? Dat kan immers eenvoudig door een deel van de WOZ-waarde hiervoor aan te wenden.
Wil dat zeggen dat in de twintig jaar en vele honderden lezingen verder geen resultaat hebben opgeleverd? Nou dat zeker niet hoor. Concepten als het energielandschap (naar het gelijknamige boek uit 2009) zijn algemeen geland, de landschapsveiling (2007) heeft een enorme transitie in het denken over financiering van natuur en landschap teweeggebracht en laatst bleek ook de Veluweroute (2005) nog springlevend. Al vergat het IVN even de juiste bron te vermelden.
De ervaring van de afgelopen jaren is dat alles een momentum heeft en dat dit heel moeilijk is te voorspellen en de te beïnvloeden. Geduld is een schone zaak en volharding de belangrijkste mentale gemoedstoestand.
Dat bleek eerder op dezelfde dag toen Tom Bade op de bijeenkomst ‘Let’s get weaving’ van het waterschap Vechtstromen in Enschede (!) een korte presentatie gaf over nut en noodzaak van de toepassing van de wettelijke herverkaveling om de Twentse beleidsdoelen te bereiken. Ook dit is een thema waar we als Triple E al jaren aan werken en voor pleiten. Maar we merken nu dat momentum ontstaat. Want de uitvoeringskracht van overheden in de groene ruimte ontbreekt te vaak. Of we zien botte bestuurlijke onteigeningen – zoals recent in de Krimpenerwaard – die tot zowel kwaad bloed als sub-optimale oplossingen leiden. Dus ook in dit geval blijven we volhardend pleiten voor de betere oplossing waar iedereen beter van woprdt: een wettelijke herverkaveling.
Het staat buiten kijf dat we de komende twintig jaar deze consistente en toch verfrissende geluiden zullen blijven uitdragen, uiteraard verrijkt met veel nieuwe ideeën en aangepast naar de actualiteit. Want we weten nu na twintig jaar dat er voor alles een moment is: gelukkig ook voor goede ideeën.
